نوشته های دلی

به کارگیری مطالعات آزمایشگاهی برای کمک به اخذتصمیمات خرید سمعک ویدکس مدیریتی اولیه به عنوان روند درمان، 

نیازمند استفاده ازتاریخچه بالینی کامل بیمارمی باشد که این تاریخچه زمینه ای برای تفسیرتست های 

آزمایشگاهی فراهم می کند. این تصمیمات مدیریتی اولیه شامل تعیین تشخیص واینکه آیابیمارباید با 

روش های دارویی، جراحی، برنامه VBRT ویاترکیبی ازاین ها تحت درمان قراربگیرد، می باشد. 

زمانی که این تصمیم اولیه گرفته شد، سپس نتایج آزمایش مجزای بدست آمده ازمطالعات تعادل 

ووستیبولار ممکن است به خوبی برای اجرای روش های درمانی خاص انتخاب شده ومانیتورینگ 

میزان پیشرفت درطول آن روند مفید باشد.

به طورخلاصه، مواردزیر دراخذتصمیمات مدیریتی برای بیماران باdizziness مزمن مورد نیاز 

است: تاریخچه نورولوژیک کامل، معاینات فیزیکی ووستیبولاربالینی، آزمایشات ادیومتری مرسوم، 

توجه به ارتباط آناتومیک موجودبین سیستم شنوایی وسیستم وستیبولارمحیطی. مواردزیر نیزمهم 

درنظرگرفته می شوند امااحتمالا تاثیرمستقیم آنها برروند مدیریت مواردخاص کمتراست: مطالعات 

آزمایشگاهی بررسی عملکردتعادل ووستیبولار، ارزیابی نوروادیوگرافیک وتست های سرولوژیک. 

دانستن این نکته مهم است که بیمارانی وجوددارند که ممکن است برای آنها نتایج غیرقابل انتظار 

درهریک ازاین آزمایشات بدست آید که درنتیجه یامسیرکلی روندمدیریت درمان تغییرمی کند 

یامواردی به روندمدیریت افزوده می شود که جزاصلی آن درنظرگرفته نمی شوند. بنابراین بااینکه 

احتمال تاثیرمستقیم این مواردبرروندمدیریت درمان کمتراست بااین حال انجام آزمایشات بررسی 

عملکرد تعادل ووستیبولار، ارزیابی های رادیولوژیک وسرولوژیک ازاهمیت قابل توجهی 

برخوردارند. امادراکثریت بیماران، تست های تعادل ووستیبولار ماهیت تاییدی دارند.

علاوه براین، آزمایشات عملکرد تعادل دارای پروتکل های خاصی هستند که برای مانیتورکردن 

تاریخچه طبیعی یک اختلال یااثرات یک داروی خاص یادرمان های جراحی خیلی مفیدمی باشند. 

هریک ازاین گروه های اصلی آزمایشات (ENG، صندلی چرخان، ارزیابی عملکرداتولیت وCDP) 

درادامه بحث می شوند. هدف ازاین بحث ها، بررسی سودمندی هرتست می باشد نه توصیف 

عملکردخاص یا تفسیرآنها. بحث های کاملتر درباره هریک ازاین آزمایشات درمنابع دیگرموجود می 

باشد وخواننده به این منابع ارجاع داده می شود.

نقش تست های آزمایشگاهی اصلی مثل ENG، صندلی فروش سمعک فوناک چرخان، آزمایشات ارگان های اتولیت 

وارزیابی کنترل وضعیت باتست های زیرمجموعه ای موجود درهریک ازاین گروه های اصلی 

تغییرمی کند. تمرکزاولیه این مطالعات روی تعیین وسعت ومحل ضایعه درسیستم کنترل حرکتی چشم 

وسیستم های وستیبولار محیطی ومرکزی می باشد. تمرکزثانویه آنها روی توصیف محدودیت های 

عملکرد کنترل وضعیتی دینامیک می باشد (این موضوع ممکن است مستقیمامربوط به ناهنجاری 

های راه رفتن باشد). درنهایت مشخصات علائم بیمارهمراه با مطالعات آزمایشگاهی به منظور تعیین 

سودمندی برنامه VBRT به کارمی روند. به منظوردست یابی به این هدف، درجدول 20.1 اطلاعات 

اولیه درباره ارائه علائم آورده شده است. جنبه های کنترل وضعیت ممکن است درطراحی 

ومانیتوربرنامه VBRT مفیدباشد، درحالیکه مطالعات وسعت ومحل ضایعه برای تعیین مناسب بودن 

این قبیل برنامه های مدیریتی ویا درمانیتورکردن سودمندی آنها کمک کننده نیستند. تست های بررسی 

VOR درآزمون های کالریک وصندلی چرخان می توانند برای حمایت ازکاربرد یک نوع خاص 

درمان تمرینی (سازش پذیری) دربرنامه های توانبخشی وستیبولاروتعادل به کارمی روند.

به طورکلی کاربرد اطلاعات آزمایشگاهی درتایید محل احتمالی ضایعه ونیزتایید تشخیص صورت 

گرفته بااطلاعات تاریخچه ای بیماروآزمایشات فیزیکی انجام شده بامعاینه بالینی وستیبولار می 

باشد. اما این موضوع به این معنا نیست که درآزمایش بیمار این اطلاعات برمعاینات بالینی بیمارمقدم 

است. درمورد بیماران با dizziness مزمن تریاژکردن آنها حداقل به عنوان هسته ارزیابی های 

آزمایشگاهی (که بعدابحث می شود) قبل ازمعاینه بالینی بیمارمی تواند مفید باشد. بحث کامل درباره 

سودمندی تست های آزمایشگاهی درکمک به تشخیص ومدیریت بیماران dizzy درمنابع دیگرموجود 

می باشدوفراترازاین فصل است.

به طورکلی عوامل کلیدی برای تصمیم گیری درباره اینکه آیا 

بیماربرای انجام این قبیل تکنیک های مدیریت بیماری خرید سمعک اینترتون مناسب است ، براساس علائم کنونی بیمار می 

باشد. جدول 20.1 خلاصه ای ازبیمارانی که برای برنامه های تعادل ووستیبولار مناسب ونامناسب 

اند را ذکر می کند. منابعی که کارایی بالینی این نوع ازمدیریت به عنوان فرم اولیه درمان یادرادامه 

روش های دارودرمانی یاجراحی راتوصیف می کنند، به طورقابل توجهی دردهه اخیرتوسعه پیدا 

کرده اند. مقاله ای که حاوی خلاصه ای ازاین منابع می باشد نیزدردسترس می باشد. دریک توضیح 

کلی، برنامه های توانبخشی تعادل ووستیبولار بهبودقابل توجهی دردرصدبسیاری ازبیماران با 

شکایات تعادل وdizziness که سایرروش های درمانی برای آنها ناموفق بوده، را فراهم می کنند 

(حدود 70%). بحث کاملتر درباره این روند مدیریت فراتراز این فصل است. 

مطالعات آزمایشگاهی درباره عملکرد سیستم وستیبولار

درارزیابی بیماران باشکایات سرگیجه، گیجی، عدم تعادل یاترکیبی ازاین ها، آزمایشگرباید به دنبال 

مشکلاتی فراتراز سیستم وستیبولارمحیطی ومرکزی باشد وارتباط آن با مکانیسم حرکتی چشم 

رانیزبررسی کند. مسیرهای مختلفی درکنترل وضعیت مشارکت می کنندو تنها بخشی که به 

طورمستقیم یا غیرمستقیم ورودی وستیبولار دریافت می کند باید هنگام ارزیابی مدنظرقرارگیرد. 

علاوه براین، دراختلالاتی مثل میگرن واضطراب علائم ونتایج آزمایش بسیارمتنوعی ایجاد می شود، 

بااین حال تشخیص اولیه این اختلالات باتاریخچه گیری ازبیمار وطرح یک سری سوالات 

اختصاصی صورت می گیرد.

ارزیابی بیماران با dizziness باید بادرنظرگرفتن اینکه به چه اطلاعاتی برای اخذ تصمیمات 

مدیریتی اولیه وتصمیمات متعاقب آن نیازداریم، انجام شود. نتایج بدست آمده باستفاده ازآزمایشاتی که 

وسعت ومحل ضایعه رابررسی می کنند، مثل ENG، صندلی چرخان، تست های بررسی عملکرد 

اتولیت وپروتکل های خاص ارزیابی کنترل وضعیت (تست کنترل حرکتی وپتانسیل های برانگیخته 

وضعیتی) را نمی توان برای پیش بینی نوع علامت، دامنه وسطح ناتوانی بیماربه کاربرد. درنتیجه 

شکایات بیمار رانمی توان برای پیش بینی نتایج این آمایشات به کاربرد. ابزارهای بیشترعملکردی 

مثل وضعیت نگاری دینامیک کامپیوتری شده (CDP) که ازپروتکل سازماندهی حسی استفاده می کند 

وتست دقت بینایی دینامیک روش های محدودشده ای هستند که برای برخی هماهنگی ها بین نتایج، 

علائم بیمارومحدودیت های عملکردی فراهم شده اند. اگراطلاعات سازمان های سلامت فردی یا 

عمومی مثل سازمان معلولیت dizziness نیزبه آزمایشات اضافه شوند، پیش بینی ارزیابی ناتوانی 

بهبود می یابد اما هم چنان محدود می ماند. فرض براین است که علت این دوگانگی درنتایج 

آزمایشات درمقابل ناتوانی عملکردی وشکایات بیمار، ناکافی بودن تست های آزمایشگاهی برای 

مشخص کردن کامل وضعیت جبران مرکزی وستیبولارمی باشد.این یک استثناست ونه یک قاعده که 

تست های آزمایشگاهی تعادل ووستیبولار نتایجی که روند مدیریت بیماران با dizziness راهدایت 

می کند، رانشان می دهد وخیلی نادر است که این نتایج نشان دهنده تشخیص باشند. بنابراین استفاده 

روتین ازاین ابزارها برای پیش بردن روندمدیریت بیماران dizzy یک استدلال غلط است ودراکثریت 

بیماران صحیح نیست.

گزارش شخصی ناتوانی و نقص

تعجب آور نیست که افرادی که خودشان استفاده قیمت سمعک زیمنس از وسایل کمک شنوایی را پیگیری می کنند نسبت به کسانی که این کار را نمی کنند به احتمال زیادنسبت به ناتوانی شنوایی خود آگاهی بیشتری دارند.

به علاوه ، افرادی که با گزارش اولیه ناتوانی شنوایی و نقص شنوایی خود اقدام می کنند، بیشتر گویی گزارش می کنند که از وسایل کمک شنوایی کمک می خواهند. 

یک راه برد برای تعیین کاندیداتوری سمعک می تواندتهیه پرسش نامه باشد که نقص یا ناتوانی را هنگامی که بدون کمک سمعک هستند ارزیابی کند.

به طور مشابه فهرست امتیازهای نقص شنوایی بدون کمک سمعک در افراد سالخورده ای که نقص شنوایی آنها ارزیابی شده است ، هم بستگی احتمالی با کاهش نقص را نشان می دهد که این دومورد می تواند درکمک به تصمیم گیری بیمار برای این که آیا کمک نیاز است یا نه ؟ استفاده می شود .

گزارش شخصی نقص و ناتوانی کم ، احتمالاً این را نشان می دهد که فرد می خواهد ناتوانی و نقص خود انکار کند تا این که قبول کندکه مشکلی وجود دارد .

اگر بین ناتوانی که در پرسشنامه اشاره شده و درجه کم شنوایی تون خالص عدم تناسب آشکاری وجود دارد . پرسیدن سوالات بیشتر از بیمار ممکن است اطلاعاتی را فراهم کند که کمک می کند به تعیین کردن تناسب تنظیم سمعک .

موقعیت های توصیف شده در بعضی از موردهای پرسشنامه ممکن است نکات اولیه ی مفیدی را برای بحث فراهم کند.

مخصوصاً زمانی که پاسخ بیمار به یک سوال خاص به شدت با پایه ی کم شنوایی اندازه گیری شده ی قابل انتظار متفاوت است .

شنوایی محیطی ، نیازها و توقعات :

در بعضی موقعیت ها سمعک فواید بیشتری را نسبت به موقعیت های دیگر فراهم می کند. (مثلاً گوش دادن به صدای آرام فردی در محیطی ساکت نسبت به گوش دادن به صدای بلند فردی در محیطی پرسرو صدا و با  باز آوای بالا).

درک دلیل این موضوع آسان است . شکل 1 . 8 اسپکتورام گفتار کلمات طولانی در سطح های بالای 55 dbspl در محیط ساکت را نشان می دهد . همچنین آستانه های شنوایی طبیعی و آستانه های مربوط به فردی با کم شنوایی که تدریجاً از 30 dbHL در فرکانس  25 OHZتا 50 dbHL در فرکانس 8 KHZ افزایش پیدا می کند را نشان می دهد . واضح است که بسیاری از سیگنال های گفتاری در زیر آستانه های فرد دارای کم شنوایی می افتد.

فایده ی بیشتر سمعک نسبی است زیرا فرد دارای کم شنوای انتقالی امتیاز بدون سمعک زیمنس هوشمند سمعک اش پایینتر و امتیاز با سمعک اش بالاتر است .

بهبود بهتر بازشناسی گفتاری که در افراد انتقالی دارای سمعک به وجود می آید به این دلیل است که در افراد دچار کم شنوایی حسی با دریافت سمعک نوعی اعوجاج و یا حلزونی اتفاق می افتد و این باعث می شود که باسمعک (درحالت aided ) عملکرد خیلی خوبی نداشته باشند ولی این نوع اعوجاج در افراد CHL اتفاق نمی افتد.

قبل از تهیه کردن سمعک برا ی جبران کم شنوایی انتقالی باید عمل جراحی اصلاحی درنظر گرفته شود.

خلاصه ، اگر چه در ابتدا کم شنوایی تون خاصی بحث شد اما این معیار غیر قابل اعتمادی برای کاندیداتوری است که چه کسی به جز افراد سالم و یا دارای کم شنوایی شدید از سمعک سود خواهد برد؟ 

برای تمام مردم دارای کم شنوایی در این محدوده ، آستانه شنوایی گرفتن فقط برای راهنمایی شدن برای پرسیدن سوالات بیشتر خوب است .

بیمار ان دارای کم شنوایی متوسط در اغلب موقعیت های شنیدن قادر به شنیدن بخش هایی از گفتار نخواهند بود.

اگر آن ها اظهار کردند که ناتوانی راتجربه نکرده اند و نمی خواهند سمعک بگیرند باید علت رسیدگی شود . که آیا آن ها ناتوانی خودرا انکار می کنند؟

آیا آن ها نحوه ی زندیگ و روابط شان را به نوعی اداره می کنند که به واسطه ی آن قادر به کاهش اثرات سوء این ناتوانی شان باشند؟ آیا آن ها از این که ملزم به ایجاد چنین تغییراتی در زندگی شان شده اند راضی اند؟

آیاانتظار آن ها از سمعک واقع بینانه است ؟ یقیناً هر فرد یک سری نیاز هایی دارد اما آیا نیازهای آن ها با استفاده از یک وسیله ی الکترواکوستیکی (سمعک) قابل پاسخ گویی است یا خیر ؟

توانایی بازشناسی گفتار 

اغلب پیشنهاد شده است که امتیاز وضوح گفتار بسیار پایین ، نشان می دهد که فرد ناشنوا از سمعک سود می برد. اگر چه به نظر نمی رسد که معیار معتبری باشد. همان طور که در بخش 8 . 2 . 1 بحث شد به طور مشابه امتیاز گفتار بالا ثابت نمی کند که فرد کم شنوایی اش در حدی نیست که از سمعک سود ببرد. این قبیل راه برد معتبر نیست ، زیرا امتیاز گفتار به شدت به موقعیت تست وابسته است .

از جمله سطح گفتار ، سطح نویز ، اعوجاج و مواد گفتار دشوار .

هر نتیجه ای مبنی بر  عدم مشکل خود تنها زمانی می تواند قابل اجرا باشد که اندازه گیری های گفتاری انجام شده باشد. پیش بینی این که فردمی تواند درک گفتاری خود را در سطح وسیعی ازشرایط محیطی که بیشتر افراد با آن روبه رو می شوند بالا ببرد. می تواند وظیفه ی سختی باشد. 

منبع

https://tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D8%B2%DB%8C%D9%85%D9%86%D8%B3-%D8%B3%DB%8C%DA%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7-