نوشته های دلی

یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان آستانه ها به میزان dB 75-50 در فرکانس های بالاتر از kHz 2 افزایش یافتند.این مواجهه هیچ کاهش شنوایی اساسی و عمده ای کمتر از kHz 2 ایجاد نکرد.آزمایشات ادیومتریک بعدی که به مدت 2 سال پس از مواجهه انجام شد هیچگونه برگشت عمده ای در هیچ فرکانسی را نشان نداد. الگوی کاهش شنوایی مشاهده شده در شکل 7-18 یک تذکر مفید برای ادیولوژیست در رابطه با علائم اصلی ترومای اکوستیک می باشد.

اول اینکه مواجهه می بایست بیش از پیک spL dB 140 باشد.البته مقادیر مواجهه این دانشجو در گزارش ذکر نشده و میتوان آنرا با استفاده از روش های گفته شده در فصل 2 تخمین زد.

گزارش شده است که ترقه ها پیک SPL ی متجاوز از dB160 در یک فاصله 2 متری ایجاد می کنند. جهت تخمین مواجهه در فاصله 15 اینچی می توان با استفاده از قانون مربع معکوس آنرا بدست آورد که منجر به این نتیجه می شود که این دانشجو در سطح متجاوز از dB175 با آن مواجه شده است. دوم اینکه اگر در مواجهه (تماس) انرژی در طول طیف فرکانس وسیعی گسترش یابد به دلیل مدت زمان کوتاه آن کاهش شنوایی فرکانس بالا به بالاتر از kHz 2 محدود می شود. مثل اغلب کاهش های شنوایی ناشی ار مواجهه با سروصدا ادیوگرام (نمودار شنوایی) این دانشجو یک کاهش فرکانس بالای شیب داری را نشان می دهد که یک الگوی دندانه دار ویژه ای دارد. به این معنی که آستانه در kHz 8 نسبت به آستانه در kHz 6 بهتر است. همچنین توجه کنید که شیب کاهش ناگهانی است که نشان دهنده ی شدت تغییر آستانه بین 2 و 4 کیلوهرتز می باشد.