نوشته های دلی

است درطراحی 

ومانیتوربرنامه VBRT مفیدباشد، درحالیکه مطالعات وسعت کلیک ومحل ضایعه برای تعیین مناسب بودن 

این قبیل برنامه های مدیریتی ویا درمانیتورکردن سودمندی آنها کمک کننده نیستند. تست های بررسی 

VOR درآزمون های کالریک وصندلی چرخان می توانند برای حمایت ازکاربرد یک نوع خاص 

درمان تمرینی (سازش پذیری) دربرنامه های توانبخشی وستیبولاروتعادل به کارمی روند.

به طورکلی کاربرد اطلاعات آزمایشگاهی درتایید محل احتمالی ضایعه ونیزتایید تشخیص صورت 

گرفته بااطلاعات تاریخچه ای بیماروآزمایشات فیزیکی انجام شده بامعاینه بالینی وستیبولار می 

باشد. اما این موضوع به این معنا نیست که درآزمایش بیمار این اطلاعات برمعاینات بالینی بیمارمقدم 

است. درمورد بیماران با dizziness مزمن تریاژکردن آنها حداقل به عنوان هسته ارزیابی های 

آزمایشگاهی (که بعدابحث می شود) قبل ازمعاینه بالینی بیمارمی تواند مفید باشد. بحث کامل درباره 

سودمندی تست های آزمایشگاهی درکمک به تشخیص ومدیریت بیماران dizzy درمنابع دیگرموجود 

می باشدوفراترازاین فصل است.

به کارگیری مطالعات آزمایشگاهی برای کمک به اخذتصمیمات مدیریتی اولیه به عنوان روند درمان، 

نیازمند استفاده ازتاریخچه بالینی کامل بیمارمی باشد که این تاریخچه زمینه ای برای تفسیرتست های 

آزمایشگاهی فراهم می کند. این تصمیمات مدیریتی اولیه شامل تعیین تشخیص واینکه آیابیمارباید با 

روش های دارویی، جراحی، برنامه VBRT ویاترکیبی ازاین ها تحت درمان قراربگیرد، می باشد. 

زمانی که این تصمیم اولیه گرفته شد، سپس نتایج آزمایش مجزای بدست آمده ازمطالعات تعادل 

ووستیبولار ممکن است به خوبی برای اجرای روش های درمانی خاص انتخاب شده ومانیتورینگ 

میزان پیشرفت درطول آن روند مفید باشد.

به طورخلاصه، مواردزیر دراخذتصمیمات مدیریتی برای بیماران باdizziness مزمن مورد نیاز 

است: تاریخچه نورولوژیک کامل، معاینات فیزیکی ووستیبولاربالینی، آزمایشات ادیومتری مرسوم، 

توجه به ارتباط آناتومیک موجودبین سیستم شنوایی وسیستم وستیبولارمحیطی. مواردزیر نیزمهم 

درنظرگرفته می شوند امااحتمالا تاثیرمستقیم آنها برروند مدیریت مواردخاص کمتراست: مطالعات 

آزمایشگاهی بررسی عملکردتعادل ووستیبولار، ارزیابی نوروادیوگرافیک وتست های سرولوژیک. 

دانستن این نکته مهم است که بیمارانی وجوددارند که ممکن است برای آنها نتایج غیرقابل انتظار 

درهریک ازاین آزمایشات بدست آید که درنتیجه یامسیرکلی روندمدیریت درمان تغییرمی کند 

منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d9%88%db%8c%d8%af%da%a9%d8%b3/

اصواتی که ازمنابع فضایی متعدد منشا می گیرند، سایت دکتر ولدبیگی  ویژگی فرکانسی وزمانی متفاوت دارند وازنظرماهیت آکوستیک توسط منابع مختلفی تولیدمی گردند، لذا ادراک آنها توسط مغز به عنوان وقایع صوتی متفاوتی نیز صورت می پذیرد. درمقابل اصواتی که هارمونیک هستند وافزایش /کاهش شدتی هماهنگی دارند از نظر ساختار آکوستیک متعلق به یک منبع صوتی بوده و براساس طبقه بندی ادراکی مغز دریک گروه قرارمی گیرند که به اصطلاح هم مدوله نامیده می شوند.

آنالیزمنبع شنوایی یا پردازش تجزیه/ترکیبی ادراک شنوایی به سه بخش  همزمان ، متوالی وهدفمند تقسیم می شود. ادراک شنوایی همزمان ومتوالی، مکانیسم نوروفیزیولوژیک اتوماتیک واولیه  دارند که به یادگیری و توجه وابسته نیستند. درسطح پردازشی پایین تری قرار دارند، درحیوانات نیزمشاهده می شوند وتحت کنترل مکانیسمهای پیش توجهی ویادگیری منفعل قرار دارند.

پردازش شنوایی هدفمند تخت رهبری قشرگریز(نظارت قشربرساختمانهای تحت قشری) وچرخهء فعال عملکرد ساختمانهای قشری و تحت قشری قرار دارد واساس سازمان بندی ادراک شنیداری هدفمند را تشکیل می دهد. این جنبهءآنالیزمبتنی برتعامل فعال فعالیتهای توجهی، یادگیری اولیه ودیگرپردازشهای قشرگریزبا پایین ترین ردهء فعالیتهای پیش توجهی ساختمانهای تحت قشری است.

منبع :

https://www.tehransafir.com/ 

 

یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان آستانه ها به میزان dB 75-50 در فرکانس های بالاتر از kHz 2 افزایش یافتند.این مواجهه هیچ کاهش شنوایی اساسی و عمده ای کمتر از kHz 2 ایجاد نکرد.آزمایشات ادیومتریک بعدی که به مدت 2 سال پس از مواجهه انجام شد هیچگونه برگشت عمده ای در هیچ فرکانسی را نشان نداد. الگوی کاهش شنوایی مشاهده شده در شکل 7-18 یک تذکر مفید برای ادیولوژیست در رابطه با علائم اصلی ترومای اکوستیک می باشد.

اول اینکه مواجهه می بایست بیش از پیک spL dB 140 باشد.البته مقادیر مواجهه این دانشجو در گزارش ذکر نشده و میتوان آنرا با استفاده از روش های گفته شده در فصل 2 تخمین زد.

گزارش شده است که ترقه ها پیک SPL ی متجاوز از dB160 در یک فاصله 2 متری ایجاد می کنند. جهت تخمین مواجهه در فاصله 15 اینچی می توان با استفاده از قانون مربع معکوس آنرا بدست آورد که منجر به این نتیجه می شود که این دانشجو در سطح متجاوز از dB175 با آن مواجه شده است. دوم اینکه اگر در مواجهه (تماس) انرژی در طول طیف فرکانس وسیعی گسترش یابد به دلیل مدت زمان کوتاه آن کاهش شنوایی فرکانس بالا به بالاتر از kHz 2 محدود می شود. مثل اغلب کاهش های شنوایی ناشی ار مواجهه با سروصدا ادیوگرام (نمودار شنوایی) این دانشجو یک کاهش فرکانس بالای شیب داری را نشان می دهد که یک الگوی دندانه دار ویژه ای دارد. به این معنی که آستانه در kHz 8 نسبت به آستانه در kHz 6 بهتر است. همچنین توجه کنید که شیب کاهش ناگهانی است که نشان دهنده ی شدت تغییر آستانه بین 2 و 4 کیلوهرتز می باشد.

سایرعکس العمل ها

دربزرگسالان علاوه برعکس العمل هایی مثل اجتناب، خرید سمعک ویدکس تلاش برای حفظ self-concept وابراز غم 

واندوه، محدوده ای ازعکس العمل های عاطفی وروانی دیگر نسبت به کم شنوایی نیزگزارش شده 

است؛ این عکس العمل هاشامل اضطراب، نگرانی ("این وضعیت چه تاثیری روی آینده من می 

گذارد؟")، استرس (به خصوص قبل ازاینکه اثرات کم شنوایی به خوبی فهمیده شوند، مثلا فهم 

گفتاردر رستوران)، خشم وافسردگی می باشد. 

یک مارپیچ روبه پایین

زمانی که یکی ازاعضای خانواده بااین واقعیت روبرو می شودکه شنوایی اش تغییرکرده است، دراین 

حالت سایراعضای خانواده نیز دچاراسترس می شوند. آنها، فردکم شنوا را به دلیل واضح صحبت 

نکردن، سرزنش می کنند یااینکه به طور عمدی اورا ازمکالمه حذف می کنند. به دلیل مشکل بودن 

برقراری ارتباط بافرد کم شنوا، خانواده ها برای صحبت با سایرافراد پیرامون فرد کم شنوا متمایل 

می شوند واگراو درخواست کند که چیزی تکرارشود، آنها برای به حداقل رساندن تلاش شان این 

پاسخ را می دهند "مهم نیست، آن واقعا چیزمهمی نبود". سایراعضای خانواده (به خصوص همسر) 

اغلب مسئولیت شنیدن برای عضوکم شنوا رابه عهده می گیرند؛ به این صورت که آنها چیزی که 

بیمارنشنیده بود را برایش توضیح می دهند، مکالمات ازدست رفته راپوشش می دهند ومسئولیت همه 

تماس های تلفنی یا خجالت های اجتماعی ممکن درزمانی که فردکم شنوابرای توضیح ارائه شده یک 

پاسخ نامربوط می گوید، رابه عهده می گیرند.

فردکم شنوا ممکن نیست بارمسئولیتی که همسرش متحمل می شود، رادرک کند. زمانی که بیمار 

وهمسرش به منظورتوصیف اثرات کم شنوایی روی زندگی شان موردبررسی قرارمی گیرند، معمولا 

همسرفردکم شنوا درمقایسه بادرک خودفرد، وجودمشکلات بیشترقبل ازفیتینگ سمعک وسودمندی 

بیشتربعد ازفیتینگ سمعک راگزارش می کند. این گزارشات درمورد میزان زیاداسترس ناشی ازکم 

شنوایی روی همسرفرد باآسیب شنوایی یاسایراعضای خانواده به مااطلاع می دهد. 

منبع:

https://tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%88%DB%8C%D8%AF%DA%A9%D8%B3/

تصورکنید بیماری بامیزان خاصی استرس می گوید فروش سمعک ویدکس "این تغییر ناگهانی درشنوایی من واقعا مرا اذیت 

می کند". اکنون تصورکنید که یک ادیولوژیست می گوید"آن تنها 10 dB تفاوت نسبت به زمان قبل 

است، درواقع آن تغییر زیادی نیست" .

ادیولوژیست امیدوار بود که با این کار،بیمار احساس بهتری داشته باشد. با این حال، این پاسخ درواقع 

باعث بروز یک مشکل می شود. این پاسخ نه تنها یک پاسخ عدم تطابق ارتباطی می باشد ( واقعیت 

ها را درزمانی که بیمار برای دانستن آنها سوال نکرده رافراهم می کند وباعث کاهش تاثیرکلی می 

شود)، بلکه هم چنین ادیولوژیست چیزی که بیمار گزارش کرده که برایش مهم می باشد را ردمی 

کند. ادیولوژیست درباره چگونگی احساس بیمار به اواعتماد نمی کند ودرواقع به بیمار می گوید که 

چگونه باید احساس کند. این پاسخ "اطمینان بخشی نامناسب" نامیده می شود؛ هدف ادیولوژیست 

اطمینان بخشی به بیماربود، اما نتیجه ای مضرداشت. یک پاسخ مناسب ممکن است برای درک 

چگونگی احساسات بیمار تلاش کند. برای مثال، اگرادیولوژیست بیان کند که "حتی یک تغییر کوچک 

نیز ناراحت کننده است" دراین صورت بیمار احتمالا حتی برترس هایش نسبت به ازدست دادن 

شنوایی بیشتر، نگرانی هایش درباره سمعک های جدیدش، یادرباره نیاز به سمعک های جدید غلبه 

خواهد کرد. اما زمانی که ادیولوژیست این گونه پاسخ دهد که " آن تنها 10dB تغییر نسبت به زمان 

قبل می باشد؛آن درواقع تغییر زیادی نیست"، دراین صورت احتمالا بیمار این گونه پاسخ می دهد 

(اما تنها به خودش) "آن برای من تغییر زیادی است! اما ظاهرا شما اهمیتی به آن نمی دهید".

Clark اولین فردی بود که به این موضوع اشاره کرد که ادیولوژیست ها ممکن است باعث اطمینان 

بخشی نادرست به بیمار شوند یااینکه پاسخی مثل "نگران نباش-خوشحال باش" را ارائه کنند. یک 

فعالیت معمول درمشاوره تصوربودن درکفش های بیمار می باشد: اگریک درمانگر به شمابگوید که 

وضعیت شمابه اندازه ای که شما می گویید بدنیست، دراین حالت عکس العمل شما چگونه است؟" 

یا اینکه بگوید "افراد دیگروضع بدتری نسبت به شما دارند"، دراین صورت شما احتمالا احساس می 

کنید که حتی کمترازقبل درک کرده اید واکنون احساس تحقیرشدن می کنید.

البته، اطمینان بخشی جایگاه خودش را دارد،مخصوصا زمانی که فردی درباره واقعیت هایی که 

مامی توانیم آنها راتاییدکنیم، سوال می کند. "من فکرمی کنم که داروهایم رافراموش کرده ام"، 

"نگران نباش، من چمدان راقبل ازاینکه آن راببندم چک کردم، من داروهایت رادیدم". درمقایسه این 

موقعیت (قابل تایید)، موقعیت هایی همانند مثال زیرنیز وجود دارد: یک دانش آموزدبیرستانی می 

گوید "اگرمن وارد اولین انتخابم برای دانشگاه نشوم، من خیلی افسرده می شوم"، ویکی ازوالدینش به 

اومی گوید "توقطعا پذیرفته می شوی! توکوچکترین فرزندخانواده هستی" . این موقعیت قابل تایید 

نیست، واطمینان بخشی ازنگرانی این دانش آموزچشم پوشی می کند. به طورتعجب آور، این اطمینان 

بخشی باعث می شود که والدین احساس بهتری داشته باشد، دانش آموزاکنون فشارافزوده ای نسبت به 

قبل دارد، نه کمتر.

منبع :

https://tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%88%DB%8C%D8%AF%DA%A9%D8%B3/